Παρασκευή

Η φύση για μας είναι ένας δρόμος αναγκαίος.

Κ.ΚΑΒΑΦΗΣ

Ο άνθρωπος στη φύση επανενώνεται με τον κόσμο που τον γέννησε, βρίσκει την ταυτότητά του, αγγίζει το παρελθόν του φθάνοντας ως το αρχέγονο σημείο.

Μη συνδέουμε τη φύση με εκείνους που δεν είναι δική τους, αλλά είναι απλοί επισκέπτες. Η φύση για μας είναι ένας δρόμος αναγκαίος. Η καρδιά πρέπει να σιωπήσει και να υποταχτεί, γιατί οι θεϊκές εντολές είναι ισχυρότερες από τις επιταγές της γήινης εμπειρίας. Μόνο στην απόλυτη σιωπή θα μπορέσουμε να ακούσουμε τη φωνή που ψάχνουμε, το τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί μεγάλοι, / ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός.

Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ' εγώ την φύσι λίγο.
Θάλασσας του πρωιού κι ανέφελου ουρανού
λαμπρά μαβιά, και κίτρινη όχθη΄ όλα
ωραία και μεγάλα φωτισμένα.

Οι ψυχές που αγαπούν δε χωρίζονται ποτέ.

Κ.ΚΑΒΑΦΗΣ

Ας καταταχθούμε πιστοί στρατιώτες, με απλότητα καρδίας΄ μέχρι άλλωστε να μπορέσουμε να εξοικειωθούμε με το «εμείς», μέχρι να αποδεχτούμε την ανάγκη μας για τον άλλο και να μην οχυρωνόμαστε σε γήινες μικρότητες, μέχρι να μας δοθεί η καθολική αγάπη και να δυναμώσουμε σ' Αυτήν, θα επιστρέφουμε πάντα μαζί. Ας απομακρυνθούμε απ' τον εαυτό μας, ας αρνηθούμε τη θέλησή μας, γιατί ο σύντροφος πρέπει να αγαπάει τον σύντροφο περισσότερο απ' τον εαυτό του.

Οι ψυχές που αγαπούν δε χωρίζονται ποτέ.

Ποτέ μην είστε μικρόψυχοι

  • ·Ποτέ μην είστε μικρόψυχοι. Να θυμάστε πάντα, οι άλλοι μπορεί να σας μισούν. 
  • Αυτοί που σας μισούν δεν κερδίζουν εκτός κι αν τους μισήσετε κι εσείς. 
  • Και μετά αυτοκαταστρέφεστε.
Ρ. Νίξον

Μέτρα τα’ αστέρια που δεν τελειώνουν ποτέ

Αν, αγάπη μου, ζητάς να κοιμηθείς, μέτρα τα’ αστέρια που δεν τελειώνουν ποτέ. Αν εξακολουθείς να είσαι ξύπνια, μέτρα τις σταγόνες που αποτελούν έναν ωκεανό. Ύστερα, αν δεν σ’ έχει πάρει ο ύπνος ακόμα, μέτρα τις φορές που σου έχω πει ότι σ’ αγαπώ. Κι αν ο ύπνος σε διώχνει ακόμα, τότε μέτρα τις φορές που δεν σου το έχω πει.
 
Φ. Π. Άνταμς

Καθετί στο οποίο εναντιώνεσαι, μπορεί να επαναδιατυπωθεί ...

Καθετί στο οποίο εναντιώνεσαι, μπορεί να επαναδιατυπωθεί με τρόπο ώστε να υποστηρίζεις κάτι. 
Αντί να είσαι κατά του πολέμου, καλύτερα να είσαι υπέρ της ειρήνης. 
Αντί να είσαι κατά της φτώχειας, καλύτερα να είσαι υπέρ της ευημερίας. 
Αντί να συμμετέχεις στον πόλεμο κατά των ναρκωτικών, υποστήριξε την πρόληψή τους στη νεολαία.
Αντί να είσαι ενάντια στο κακό, καλύτερα να είσαι υπέρ της αγάπης.
 
Γ. Ντυέρ

Χαίρε, ξένε!

Χαίρε, ξένε! 
Δεν ρωτάμε τι είσαι. 
Αν είσαι Φίλος, σε καλωσορίζουμε με την καρδιά μας και το χέρι μας. 
Αν είσαι Άγνωστος, θα πάψεις να είσαι. 
Αν είσαι Εχθρός, η αγάπη μας θα σε κατακτήσει.
 
Α. Γκίτερμαν

Σάββατο

Αποσπάσματα από μια ξεχασμένη ομιλία του Οδυσσέα Ελύτη στην Κύπρο

Αποσπάσματα από μια ξεχασμένη ομιλία του Οδυσσέα Ελύτη στην Κύπρο

Με έχουν ονομάσει, κατά καιρούς, ποιητή της θάλασσας, ποιητή των νησιών και του ήλιου. Και ώς ένα σημείο είμαι. Αλλά δεν είμαι μόνο αυτό. Δεν είμαι μόνο αυτό που αντιλαμβάνεται κανείς, όταν ακούει τέτοιους χαρακτηρισμούς και νομίζει ότι έχει να κάνει με εντυπώσεις και περιγραφές, με μια απλή φυσιολατρεία.
Τα φυσικά στοιχεία έχουν μια δεύτερη και μια τρίτη σημασία, όπου η γλώσσα και η ιστορική μνήμη εμπλέκονται και δημιουργούν μια άλλη πραγματικότητα, για τις καθημερινές μας στιγμές ασύλληπτη. Αποτελούν, θα έλεγα, στην κλίμακα του πνεύματος, ένα αλφάβητο που με την κατάλληλη χρήση του, εξαιρετικά δύσκολη –πρέπει να το πω και αυτό αμέσως–, ξεκλειδώνει τα μυστικά και αποδίδει το μυστήριο που μας περιβάλλει, το κάνει προσιτό στην ψυχή μας. Και η ψυχή μας είναι μεγάλη υπόθεση.
Η ατομική μας ψυχή και η ομαδική. Γιατί υπάρχει και η ομαδική ψυχή, που αντιπροσωπεύει κάθε λαό στο σύνολό του και στην ιδιοτυπία του. Απ’ αυτή την άποψη ήθελα να πω λίγα πράγματα, και αν μίλησα στην αρχή για τον εαυτό μου –πράγμα που δεν το συνηθίζω– το έκανα για να φτάσω ακριβώς εκεί.
Ο Ελληνισμός είναι μια κοινότητα που με ποικίλες μορφές και κάτω από ποικίλες περιστάσεις αντίξοες, δραματικές, εξοντωτικές κάποτε, κατάφερε παρ’ όλα αυτά να επιβιώσει. Δεν ξέρω αν έχουμε άλλο τέτοιο παράδειγμα στην ιστορία. Και το μόνο του όπλο, αλλά ένα όπλο μοναδικό και παντοδύναμο, εστάθηκε η γλώσσα του.
Η «ελληνική λαλιά», όπως έλεγε ο Καβάφης, «ως την Βακτριανή την πήγαμε – ως τους Ινδούς».
Να γιατί είμαι υπερήφανος ασκώντας μια τέχνη που χρησιμοποιεί ακριβώς αυτό το όργανο. Και να γιατί μου έδωσε τόση ικανοποίηση η συμβίωσή μου με την πραγματικότητα της Κύπρου. Γιατί βρήκα τα «ανάλογα» της γλώσσας αυτής, έξω από κάθε ιστορική ή πολιτική σκοπιμότητα, σ’ αυτή τη «μνήμη» που την κουβαλάτε και την εξωτερικεύετε όλοι σας και που είναι
μαρτυρία ενός ανεπανάληπτου πολιτισμού.